Tekrar merhabalar! En son yazdığımda blog işlerini bıraktığımı söylemiştim ama biraz ayrı kalmak yaradı, yepyeni konularla geldim.
Bu yazımda kısaca Goethe ve Newton'un renk teorileri arasındaki farkları anlatmak istiyorum.
Yukarıdaki fotoğraf bir Pink Floyd albümünün kapağı gibi görünse de renk bilimciler ve renk delileri bilir ki Newton'un renk teorisini özet geçen mucizevi bir olayı anlatır. Beyaz gün ışığı prizmadan geçerek yedi ayrı tayfa ayrılır: mor, lacivert, mavi, yeşil, sarı, turuncu ve kırmızı. Gökkuşağı denen o harika doğa olayının da bilimsel açıklaması tam olarak budur.
Yani, Newton'a göre renkler beyaz ışığın içinde mevcut bulunur.
Newton'un renkler teorisini diğerlerinden ayıran önemli bir özellik, çoğu renk bilimci üç ana rengin kırmızı, mavi ve sarı olduğunu savunurken, Newton'un üç ana rengin kırmızı, yeşil ve mavi olduğunu savunmasıdır.
Newton'a göre;
kırmızı(%33)+yeşil(%33)+mavi(%33)=beyaz
kırmızı(%50)+yeşil(%50)=sarı
yeşil(%50)+mavi(%50)=camgöbeği
kırmızı(%50)+mavi(%50)=magenta'dır.
Goethe ise bunun aksine doğadaki tüm renklerin sarı ve mavinin çeşitli dereceleri olduğunu savunmuştur.Mavi ve sarının karışımı olan yeşil ise ara renklerin spektrum oluşturmak için bu iki rengin üst üste binmiş halidir.
Eğer sarı ve mavi mükemmel bir biçimde karışırsa hiçbiri baskın olamaz, ve beyin onu tek renk(yeşil) olarak algılar.
Newton'un renk teorisi günümüzde hala geçerliliğini korurken, Goethe'nin renk teorisi kısmen bilimsel olarak kanıtlanabilmiştir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder